| Honderden jaren lang hebben we natuur omgezet in financieel kapitaal, zonder de verborgen schuld aan de aarde mee te rekenen. Maar dat tijdperk loopt ten einde. Natuurverlies is een materieel, urgent en niet-lineair risico. Markten behandelen het echter nog steeds als een externaliteit. Terwijl waterschaarste, bodemuitputting en biodiversiteitsverlies productieketens en bedrijfsmodellen ontwrichten, blijven bedrijfswaarderingen hier blind voor. Dit leidt tot verstoorde markten en allocatie van kapitaal op basis van onvolledige en onjuiste informatie. Kapitaalmarkten lopen achter de feiten aan. Hoeveel bankleningen zijn er verstrekt aan boeren zonder rekening te houden met stikstofwetgeving of het verdwijnen van de mestderogatie? Hoeveel investeringen negeren de impact van verdroging of het verdwijnen van bestuivers? De prijs die we niet inboeken, betalen we later – met rente. De ecologische schuldenberg groeit, en daarmee het financiële risico. Natuur is geen gegeven en niet gratis, maar een integraal onderdeel van economische veiligheid. Toch blijft dit een grote blinde vlek in financiële besluitvorming. De vraag is niet óf, maar hoe snel jouw organisatie natuurlijk kapitaal correct gaat waarderen. Wat doet jouw bank, investeringsfonds of bedrijf om natuur in financiële modellen op te nemen? Tijd voor actie? Laten we in gesprek gaan. |  |